Aslında yazıya nasıl başlayacağımı bilmiyorum. Bir konu hakkında yazarken zorlanmayan parmaklarım, kişiye yazılan yazılarda hareket etmekten aciz oluyor. Çünkü aklımdan geçenlere, söylemek istediklerime layık kelimeler bulamıyorum. Ne söylesem eksik, yetersiz olacaktır. Akışına bırakıyorum ve edebi değer taşımayan bu yazıyı içimden gelenlerle süslüyorum.

22 yıl evvel "gelinin kucağına hangi cinsiyette bebek verirsen ilk çocuğu o cinsiyette olur" inancına sahip ebeveynler, yengeciğimin düğününde beni vermişler kucağına. Zavallı yengem ilerde nasıl bir şuursuz olacağımı bilmediğinden kabul etmiş kollarına. Nitekim bugün sende görülen şuur kaybı halleri o kucağa benim verilmemden kaynaklanır. Zira cinsiyetten ibaret değildir ilk bebeğin kaderi.

Aradan geçen 4 yılı hatırlamamakla birlikte elime geçen bir fotoğrafla anımsıyorum çocukluk hallerimizi. Dedemin kitaplıklı kanepesinin önünde uykudan yeni kalkmış hallerimizle el ele tutuştuğumuz bir fotoğraf. Abim ve ben "ne oluyo len burda siz kimsiniz" bakışı fırlatırken, sen cin gibi gözlerinle objektife bakıyorsun. O fotoğrafa baktığımda anlıyorum ki ellerimiz ölene dek öyle kenetlenecek. Ne yaşarsak yaşayalım benim uykulu gözlerime inat, elinde toz bezi ile belireceksin yanımda

Hızla geçen zamanı durduramıyorduk ki zaten çocukken farkında değildik o yılların ne kadar kıymetli olduğunun. Trabzon beliriyor gözümde. Gittiğinde "ben şimdi nasıl kalıcam dayımlarda" dediğimi çok net hatırlıyorum. Erzurum tatili sonrasında pek tabi yine hasta olan bünyemle gelmiştim o evinize. Aynı renkte kıyafet giyebilmek uğruna geçirdiğimiz saatlerin sonunda, nihayet çıkmıştık Trabzon gezisine. Akçaabat köftecisinin en üst katında tabağımıza gelen enfes köfteleri mideye indirmeyi düşünürken, hasta bedenim lavaboya gitmem için ısrar ediyordu. Köfte dolu tabağımı sana emanet edip koştum lavaboya. Döndüğümde ebeveynler kalkmaya hazırlanıyordu ve ben o yiyemediğim köfteleri bir de senin üzgün bakışlarını unutamadım.

Bir keresinde dedemlerde kalıyorduk. Niyeyse sabaha kadar uyumama kararı almıştık, ananemin çimdiklerine inat. Büyüklerden duyduğumuz "karpuz yersen uykun kaçar" sözünü yanlış anlayıp sabaha kadar karpuz kabuklarını yemiştik. Ne bilelim uykuyu kaçıranın karpuz değil idrar torbası olduğunu. Evet uyuyamadık ama tuvalete gitmekten...

Üniversiteye gittiğin ilk gün yanındaydım. Benim adrenalin salgılayan çılgın bedenimle, senin yorgun ve ağır halini hiçe sayarak lunaparka gitmeye zorladım. Bindiğimiz balerinden inerken tekrar binme hayali kuruyordum ki senin beyazlaşan yüzünü gördüm. Sonrası malum. Miden halay çekti tey tey tey nidalarıyla. Yengemin bana bakışlarını hala unutamıyorum

Araya çok zaman girdi. Büyüdük, biz büyürken duygularımız, heyecanımız, masumiyetimiz küçüldü. Aylarca konuşmadığımız da oldu, günlerce aynı yatağı paylaştığımız da. Kavga ettiğimiz, küstüğümüz de oldu konuşmadan bakışlarımızla anlaştığımız da. Her ne yaşarsak yaşayalım biliyorum ki son nefesimi verene dek hep yanımda olacaksın. Çok farklı 2 insan olduğumuz halde, yan yana geldiğimizde nasıl aynılaştığımızı hala çözemesem de biliyorum ki biricik kuzenim, dostum, kardeşim kalacaksın.

Bakışlarımdan üzgün mü, kızgın mı, mutlu mu olduğumu anlayan, sert diliyle sinirimi bozsa da yımışacık kalbiyle beni mesud eden bir kuzene sahibim. İki erkek kardeşim bir de kız kardeşim var benim. Hiçbir zaman kız kardeş eksikliği yaşamayışımın sebebini şu an daha iyi anlıyorum. Benim kız kardeşim zaten var

Gün gelecek bedenlerimiz bir şekilde ayrılacak. Aman efendim kocam eve geç geldi. Çocuğum gazını çıkaramadı. Kaynanam paspasla kafama vurdu. Oğlum dersine çalışmadı gibi dertlerle kavuşamıycaz birbirimize. Ama her nerede olursam olayım, dostumu, kuzenimi asla unutmuycam. Geçirdiğimiz muhteşem günleri, sabaha kadar süren kahkaha nöbetlerini, saçma sapan verilmiş pozları, dayımın "gavatın kızları hadi uyuyun daa" diyen sesini unutmak mümkün mü

Neyse çok duygusal oldum silkinip kendime geliyorum. Seni çooook seviyorum saf kuzenim. Şımarma hemen ama. Bu yazıyı yazdım diye iş paylaşımında yükün fazlasını üstlenemiycim. Süpürge senin toz bezi benim. Toz bezi de senin, benim alerjim var. Bulaşık makinesi benim olsun yuppi!

bende böyle kuzen istiyomm

çok güzel... söyleyecek söz bulamadım ...

bende başta bulamadım huri.de sonra epey buldum

(10-29-2010 03:34 PM)Fatma Şafak Heon Nickli Kullanıcıdan Alıntı:  bende başta bulamadım huri.de sonra epey buldum

sen çok yaşa emi fatma hiç güleceğim yoktu

güzel

inşallah huri)
derya bu kadar uzun yorum yapmasaydın ya

bu yazıda harika olmuş yaa makale yazma sanatında yetenekli maşallah, tey tey tey

Şımarıyorum bak az kaldı.