RÜYALAR UYANANA KADAR GERÇEKTİR...

( 2. Bölümü yüklendi arkadaşlar. Öncelikle bir şey belitmek istiyorum hikayedeki sevra karakteriyle . benim hiç bir alakam yok sadece isim benzerliği ahaha. Ve sıcak el derken elinin sıcaklığını kastetmiyo. Onu çeken kişinin hep babası olduğunu düşündüğü için sıcak el diyor )


RÜYALAR UYANINCAYA KADAR GERÇEKTİR...
2. Bölüm


-İyimisin?
O adamın koşuşu ve benim düşüşüm bunlar şaşırtmıştı biraz beni.Beni çeken kişi babam değildi.nerde benim babam? Kızını koruması gerekirken nerde? Biraz kırılmıştım babama yardıma ihtiyacım vardı ve o beni düştükten sonra farketti. Ben bunları düşünürken karşımdaki benden bir cevap bekliyordu.Cevap vermemek ayıp olurdu.eminim ilk defa böyle bir kız görmüştür.biraz çekingen bi insan olduğum için çekinerek cevap verdim:
İyiyim, özür dilerim, teşekkür ederim.utandığım için yüzüne bile bakmadım. Zaten hala koşan adamın şokunu atlatamamıştım. Çok korkmuştum. Herhalde korktuğum için babamı aradım yanımda. Ben düştüğüm yerden ayağa kalmaya çalışırken beni çeken insan ayakta dikilmiş beni izliyor annem ve babam ise koştura koştura yanıma gelmeye çalışıyorlardı. Ayağa kalktım düşmenin verdiği kötü hisle hareket etmeye çalıştım. Ayaktaki insan birşeyler geveliyodu ama ne dediğini duymuyordum çünkü önceden orada olmayan bir zarfın yerde olduğunu farkettiğim için bakışlarım zarfa kenetlenmişti. İlginç olanı ise bana doğru koşan adamın elinde hayal meyal böyle bir zarf olduğunu Görmüştüm. Neden orada düşürdü? Bilerek mi bıraktı o zarfı? Yere doğru eğildim ve önce çantamı toplamaya başladım. Benim çantamı toplamaya öalıştığımı gören: biraz önce beni kolumdan çeken insan bana yardım etmek için eğildi. Her ne kadar minnettar olsamda bu tarz şeylerden hoşlanmadığım için başımı çevirip ilk defa yüzüne baktım. Ve ona görüp görebileceği en sert bakışı attım çek ellerini defterimin üzerinden der gibi. O da bu bakıştan rahatsız olup geri çekildi ( ehehe romantik bişey bekliyodun dimi ) annem ve babam sevra iyimisin gibi sorular soruyorlar. Ayaktaki insansa şaşkın şaşkın bana bakıyordu. Onu kırmak istemezdim ama kusura bakmasın. Çantamı topladım ve zarfı da çantamın içine koydum. Ayağa kalkerken tekrar teşekkür ettim. Daha da şaşırdı tek kelime bile etmemesinden anladım. Onu geride bırakıp okulun kapısına doğru yeni aldığım pantolona yazık oldu düşüncesiyle yürüdüm. Kan içineydi. Kapıdan içeri girdim derken siyah dizlerinin altına kadar uzanan elbiseli bir bayan gördüm. İlginç bir bayandı. Biraz daha düşündükten sonra okulun müdiresi olduğunu anladım.ilginç bir okula ilginç bir müdire...
Annem ve babamla yatakhaneye giden koridoru yürüyorduk. Koridorlar okula yeni başlayan neşeli öğrencilerin gürültüleriyle uğulduyordu. Yatılı okula başlamanın neyi neşe vericiyse? Sonunda vardık benim kalacağım yatakhaneye. Alerjik Astım hastası olduğumdan dolayı özel bir oda istedik. Benim kalacağım oda diyer yatakhanelerden daha farklı. İlk defa bu okulla ilgili bir merak duygusu ıyandı içimde. Odamda kimlerle yaşayacağımı merak ettim. İlk biz gelmiştik sanırım 4 tane yatak vardı ve hiç bir yerde bavul yoktu.en beğendiğim cam kenarı köşemi seçtim. Çok geçmeden bir anons sesi duyduk.bütün öğrencilerin bahçeye toplanmasını rica ettiler anonsta. Bahçeye indik. Bahçe insanlarla doluydu.karmaşa yapan öğrenciler, annelerinin peşini hiç bırakmayan ve hiç susmayan küçük çocuklar, öğrenci velileri doldurmuştu kocaman okulun bahçesini. Bu gürültü biraz önce okul kapısının önünde gördüğüm siyah elbiseli ve müdür olduğunu düşündüğüm tuhaf kadının kürsüye çıkmasıyla son buldu.
- Merhaba sevgili nidan lisesi öğrencileri ve onların kıymetli velileri. Ben Nidan Öztürk Nidan lisesinin kurucusu aynı zamanda okul müdiresiyim. Hepiniz hoşgeldiniz...
Bu konuşmadan gerisini dinlemedim çünkü benim için bu kadar bilgi yeterliydi.
Annem ve babamla vedalaşma vakti geldiğini anladım. Onlara kızgındım. Beni böyle uzak ve yarılı bir okula bırakıp benden kurtulmaya çalışıyorlar diye. Önce anneme sonra babama sarıldım. Bana seni seviyorum bile demedi annem. Mutsuzluğumu onlara belli etmek istemedim her ne kadar istemediğim bir yerde okuyacak olsamda onların haklarını yiyemem. Babamın bana sarılıp güle güle kızım, kendine iyi bak deyişi kulaklarımda yankılandı. Arabaya binip benim göremiyeceğim kadar uzaklaştıklarında gözlerim yaşardı. Okula girmek için arkamı döndüğümde o insanın yaklaşık 4-5 metre uzakta bana baktığını gördüm. Bu benim sinirimi bozmaya yetti. Aldırış etmeden okula girdim. Tek başıma gezdim curcunalı koridorları. Okul tam teferruatlıydı.yüzme havuzu, basketbol sahası, voleybol sahası, futbol sahası, labaratuvarlar, yatakhaneler, kantinler, okula ait hastanesi bile var. Bir öğrencinin okul için ihtiyacı olan herşeyi bu okul karşılıyordu. Yatakhaneye kendi odama gittim. Yaralandığımda akan kan kuruyunca yürümemi zorlaştırmaya başladı.
Odanın içinden sesler geliyordu. Bugün ilk defa sevindim. Oda arkadaşlarım gelmişti. Kapıyı yüzümdeki yeniden yeşeren gülücükle açtım.3 tane kız gördüm odada. Oda arkadaşlarım...
Önce ben tanıttım kendimi. Ben sevra 16 yaşındayım lise 1 e başlicam.astım hastası olduğumdan dolayı 1 yıl geç yazıldım okula. İnsanlara yardım etmeyi sever, ve acınası hallerini görmekten nefret ederim.
- Ben saliha seninle aynı yaştayız
- Ben zeynep 17 yaşındayım lise 2 ye başliyacağım
- Ben rayiha hepinizden büyüğüm kızlar. Bana abla diyebilirsiniz. 19 yaşındayım lise son öğrencisiyim. Bir sıkıntınız olursa bana gelmekten çekinmeyin ltfen.
Mutlu olmuştum bugün ilk defa böyle insanlarla karşılaştım. Sohbet ettikten sonra çantamı yeni dolabıma boşalttım. Çantamın içindeki zarfa ilişti gözüm. Ne yapacaktım bu zarfla ben? Neden aldımki bu zarfı? Acaba açıp içinde ne yazdığına baksammı ki? Böyle sorular vardı aklımda. Güneş çoktan yerini aya bırakmıştı. Dolunay vardı bugün. Gecenin karanlığında ay ne kadar güzel parlıyordu. Ay ışığı her yeri aydınlatmaya yetiyordu.

Uyandığımda içimde yine aynı huzursuzluk vardı. Bir an bile olsun ayrılmadı içimden. Hazırlanıp oda arkadaşlarımla sınıflarımızı aramaya koyulduk. Salihayla aynı sınıfta olduğumuzu öğrendik. Buna sevindim. Bizim sınıfıma doğru yürümeye başladık. Aynı zamanda midem gurulduyodu. Dünden beri bir şeyyememiştim. Midem bana acıktığımı hatırlattı.
Sınıfa adımımı attığımda gördüğüm kişi şaşırttı beni. İlkokuldan sınıf arkadaşım burak tı. Şaşırmıştım ve nedense tanıdık birini görünce çok rahatladım. O da beni görünce şaşırdı. Aslında pek arkadaş sayılmazdık. sınıfımdaki herhangi bir insan arkadaşım olmak zorundamıydı? Yanına gittim selam verdim. O da karşılık verdi. Ve birden sınıfa koşuşan öğrencileri farkedtim. Öğretmenin gelmek üzere olduğunu haber veriyorlardı sanırım. Bunu anlayınca Saliha nın yanına oturdum.artık bir sıram da vardı. Dersin ne olduğunu bilmiyordum. Kalem kutumu almak için çantaya doğru eğdim kafamı. Aynı zamanda içeri erkek bir öğretmenin girdiğinide duydum. Saygıdan dolayı bende dahil bütün sınıf öğrencileri ayağa kalktı. Başımı kaldırıp tahtanın orada ayakta duran insana baktığımda içimi hem bir korku hemde bir heyecan kapladı. Bu insanı daha önceden görmüştüm...

Bu bölüm biraz daha uzun oldu umarım sıkılmadan okuyabilirsiniz. Ve sizce sevranın tahtada gördüğü insan kim olabilir?