Onunla ilk önce korede tanıştık. Ben koreye gezmek için gitmiştim.O ise benin rehberim di.ilk başta cok iyi arkadaş olduk.Birlikte her yeri gezdik.Eglence parklarına gittik.Onu tanıdıgım zaman koreye yerleşmeye karar verdim.Ve yerlestim bana bir ev buldu.Hergün gelip benimle kalıyordu korkmayayım diye.Sonra aramızda duygusal bir yakınlaşma oldu ilk basta bana açılamadı ben üsteleyince seni seviyorum dedi.Artık parklarda evde el ele göz gözeydik.Onun yanımda olması beni heycanlandırıyordu.Onu o kadar çok seviyordum ki ama onun kokusunu içime doya doya çekmeden gitti.

Annemle babamla tanışmak istiyordu dedim tamam dedi.Birlikte türkiyeye yola cıktık.çok eğleniyorduk araba sürerken beni öpüyordu elimi tutuyordu. Yolda karşıdan gelen bir otomobil bize çarptı gerisini hatırlamıyorum sadace onun ağzından çıkan kelimeler son sözleri oldu ‘rüzgar sıkı tutun’gözlerimi açtıgımda hastanedeydim.sadace Junun o sözleri aklımdaydı ‘sıkı tutun’acaba yaşıyormu diye ayaga kalktım bütün ailem buradaydı onunkide.onlar aglıyordu benimklerde üzgündü. Beni görünce hepsi ayağa kalktı.Junun annesi yanıma geldi ve beni sarstı.’oğlumu sen öldürdün’ dedi. İşte o sözler kalbime bir ok gibi saplanmıştı. Gözlerimden akan yasın farkında bile degildim hersey bir anda karardı benim için.
Uyandıgımda onu gördüm her zamankinden daha yakısıklıydı.elini bana uzattı.sonra sesler duydum o gitmişti.bayılmıştım.onu görmek istiyordum ama göstermediler.annemler beni eve götürmeye kalktı gitmedim.direndim.daha sonra evime gittim.5 ay geçti.Junun anne ve babası beni görmeye geleceklerdi.ogullarının mezarını sevdigimin mezarını bana göstermeyen insanları istemiyordum yanımda.geldiler annesi bana sarıldı ve agladı bense put gibi duruyordum ikisi de çok üzgünlerdi.benden özür dilediler.yalnış yaptık bizi affet dediler sonra annesi benim cevabımı bile beklemeden kolumdan tuttu.onu mezarına götürdüler.mezarını gördügümde sanki onu görmüs gibi oldum.beni yalnız bıraktılar ve gittiler.ben ise daha fazla kendimi tutamadan ağladım onunla konuştum hatta o geceyi onun mezarının yanında geçirdim.daha fazla dayanamıyordum.herkese baktıgımda onu görüyordum.annesi her gün beni ziyarete geliyordu.anlasılan cok pişmandı ve üzgündü.halisülasyonlar görmeye basladım.birlikte oldugumuz günler gözümün önüne geliyordu.sanki yanımda o varmış gibi konusuyordum.sokakta beni gören herkes beni deli sanıyordu.zaman zaman krizler geliyordu kendime zarar veriyordum.her yanım yara izleriyle doluydu kendimi öldürmek onun yanına gitmek istiyordum mutfaga gittim bıçagi aldım ve kendime sapladım.junun annesi beni alıp hastaneye götürmüştü.sonra ben deli hastanesine yatırdılar o zamanlar daha 24 yasındayım şimdi ise 55yaşındayım… hala onu ilk günkü gibi seviyorum


BİRAZ SAÇMA AMA UMARIM BEGENİRSİNİZ

hala onu ilk günkü seviyorum...
işte bu cümle yazınızın en güzel yanıydı !
emeğinize sağlık !

tesekür ederim

teşekkürler yazı için.ama konu başlığını kurallara uygun düzeltirsen sevinirim.tüm harfleri büyük yazmak yasak.

hikaye çok güzel ve sürükleyici ama intihar etmek orası bence biraz fazla olmuş

ama okurken gözümden yaş gelmedi dersem yalan söylemiş olurum.

yazmaya devam

tamam burak abi tessekür zleeha

güzel bir hikaye... ayrıca sürükleyici ... yazdıkça daha da güzel şeyler ortaya çıkarabilirsin bence...emeğine sağlık

tebrikler devamını bekliyoruz

burdaki rüzgar benimmm he he he

tabikide